اندازه گیری اثرات رفاهی حذف یارانه کالاهای اساسی بر خانوارهای شهری ایران

پر داخت یارانه به جهت تامین رفاه اجتماعی و جلوگیری ازکاهش رفاه شهروندان پیوسته مورد توجه اندیشمندان و نظریه پردازان از یکسو و سیاستگذاران از سوی دیگر بوده است. این مقاله سعی کرده است که با استفاده از روش شناسی اقتصاد خرد به سوال اساسی زیر در حوزه پرداخت یارا نه از منظر رفاهی پاسخ دهد . معادل پولی یارانه برای جلوگیری از کاهش رفاه خانوارها در هنگام حذف (کاهش) یارانه کالاهای اساسی چقدر است؟ لذا، باتوجه به ادبیات نظری اندازه گیری شاخص ها ی رفاهی، سیستم های تقاضا و طبقه بندی خانوارها، س یستم تقاضا ی تقر یباً ا یده آل برا ی خانوارها ی شهر ی ای ران طبقه بندی شده در پنج گروه مستقل ومتمایز برآورد شده و شاخص های رفاهی (درآمد معادل، تغ یی ر جبران ی و شاخص درست هز ینه زندگ ی) ناشی از تعد یل یارانه (قیمت) برای کالاها ی نان، قند و شکر و روغن نباتی در طبقات پنج گانه محاسبه شده است. نتایج حاص ل از اعمال سیاست های قیمتی نشان می دهد که برای طبقات اول تا سوم، همواره اثرات افزایش قیمت نان بزرگتر از افزایش قیمت در قند و شکر و روغن نباتی بوده ، و برای طبقات چهارم و پنجم اثر تعدیل قیمت روغن نباتی بیشتر از تعدیل قیمت نان و قند و شکر می باشد.